Daar hing ik met een zucht, hoog boven in de lucht
Blijf op de hoogte en volg Maartje
11 November 2016 | Singapore, Singapore
Ik vlieg ergens tussen Singapore en Perth (dus ongeveer op de helft van de heenreis) terwijl ik dit schrijf en voordat ik verder ga moet ik even mijn gordel vastmaken i.v.m. de turbulentie. Zo weinig turbulentie als we tussen Amsterdam en Singapore hadden, zo onrustig is mijn tweede vlucht.
Buiten is alles wit, maar een half uurtje geleden zag ik prachtige eilanden en een azuurblauwe zee. En terwijl ik dit schrijf heeft het wit alweer plaatsgemaakt voor een gemoedelijke blauwe lucht met schapenwolkjes.
Zoals ik al schreef verliep mijn eerste vlucht heerlijk rustig. Een enorme opluhting na mijn zenuwinzinking in de vertrekhal. Ik had uiteindelijk een plaats aan het gangpad met naast me een lege stoel en daarnaast Inge, een 30 jarige Limburgse onderweg naar Brisbane. Veel beter had ik het niet kunnen treffen: het was gezellig en ik had ruimte om te slapen. Of in ieder geval een poging te doen tot slapen... Na 12,5 weet je echter niet meer hoe je mlet zitten/hangen/liggen en doet vrijwel elk spiertje in je lichaam pijn. Dus van echt slapen is het helaas niet gekomen.
Nu hoor ik jullie denken: hoe heeft ze die uren dan in hemelsnaam doorgebracht. Wel, dat vraag ik me ook af. Beetje kletsen, hangen, filmpje, eten (viel, vies en vet).. Zoiets denk ik.
Ook erg fijn en interessant is de mogelijkheid om je hele vljcht oo een schermpje te volgen. Toch geruststellend om te zien dat je nog steeds even hard en hoog vliegt als 10 min daarvoor, ondanks het feit dat je het gevoel hebt een vrije val te maken.
Natuurijk heb ik direct na het boarden alle briefjes, foto's en kaarten bekeken. Wauw, wat schrijft iedereen toch mooie woorden en wat heeft mijn lieve zusje er een geweldig creatief meesterwerkje van gemaakt! Hier kom ik de tijd wel mee door en dan heb ik het nog niet over de kaarten die mama me gaf bij vertrek. Voor ongeveer elke situatie een kaart, dus echt wat om naar uit te kijken. En... wat voel ik me bijzonder en geliefd door alle telefoontjes, messengerberichtjes en mailtjes in de dagen voor vertrek. Uit verwachte en onverwachte hoek. Zó leuk!!! O en niet te vergeten mijn persoonlijke afscheidscommitee dat er toch maar mooi voor gezorgd heeft dat ik nu in de lucht hang en verwachtingsvol naar beneden tuur. Dankjulliewel allemaal!
Nu is het etenstijd. Er valt nog veel meer te schrijven, maar dat komt later wel!
Liefs, x
Maartje
Buiten is alles wit, maar een half uurtje geleden zag ik prachtige eilanden en een azuurblauwe zee. En terwijl ik dit schrijf heeft het wit alweer plaatsgemaakt voor een gemoedelijke blauwe lucht met schapenwolkjes.
Zoals ik al schreef verliep mijn eerste vlucht heerlijk rustig. Een enorme opluhting na mijn zenuwinzinking in de vertrekhal. Ik had uiteindelijk een plaats aan het gangpad met naast me een lege stoel en daarnaast Inge, een 30 jarige Limburgse onderweg naar Brisbane. Veel beter had ik het niet kunnen treffen: het was gezellig en ik had ruimte om te slapen. Of in ieder geval een poging te doen tot slapen... Na 12,5 weet je echter niet meer hoe je mlet zitten/hangen/liggen en doet vrijwel elk spiertje in je lichaam pijn. Dus van echt slapen is het helaas niet gekomen.
Nu hoor ik jullie denken: hoe heeft ze die uren dan in hemelsnaam doorgebracht. Wel, dat vraag ik me ook af. Beetje kletsen, hangen, filmpje, eten (viel, vies en vet).. Zoiets denk ik.
Ook erg fijn en interessant is de mogelijkheid om je hele vljcht oo een schermpje te volgen. Toch geruststellend om te zien dat je nog steeds even hard en hoog vliegt als 10 min daarvoor, ondanks het feit dat je het gevoel hebt een vrije val te maken.
Natuurijk heb ik direct na het boarden alle briefjes, foto's en kaarten bekeken. Wauw, wat schrijft iedereen toch mooie woorden en wat heeft mijn lieve zusje er een geweldig creatief meesterwerkje van gemaakt! Hier kom ik de tijd wel mee door en dan heb ik het nog niet over de kaarten die mama me gaf bij vertrek. Voor ongeveer elke situatie een kaart, dus echt wat om naar uit te kijken. En... wat voel ik me bijzonder en geliefd door alle telefoontjes, messengerberichtjes en mailtjes in de dagen voor vertrek. Uit verwachte en onverwachte hoek. Zó leuk!!! O en niet te vergeten mijn persoonlijke afscheidscommitee dat er toch maar mooi voor gezorgd heeft dat ik nu in de lucht hang en verwachtingsvol naar beneden tuur. Dankjulliewel allemaal!
Nu is het etenstijd. Er valt nog veel meer te schrijven, maar dat komt later wel!
Liefs, x
Maartje
-
14 November 2016 - 07:09
Gerda Bakker:
Lieve Maartje, het klinkt als een goed begin van je avontuur.
Ja zenuwinzinking hoort erbij, maar als je eenmaal weg bent gaat het beter.
Ik volg je met spanning, liefs uit Nederland waar het nu een beetje vriest.
Ik ga werken xxx Gerda -
14 November 2016 - 15:01
Anne:
Wat schrijf je leuk Maartje! Ik kijk uit naar je volgende berichten! Enjoy!! -
14 November 2016 - 18:49
Ida:
dag Maartje, wat een leuk verslag, en ja wanneer je eenmaal onderweg bent valt het meestal wel mee.
Het is hier nat en koud, ik hoop dat jij beter weer hebt.
Geniet van het vervolg van je reis. Ik zie met veel interesse uit naar verdere verslagen.
groetjes, "oma" ida
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
